المركب اللى تودى

و فجأه بينما هم منهمكون فى اداء عملهم اليومى، إذ دلف أحدهم إلى الغرفه وقال لهم: مش فلان الفلانى اتنقل مش عارف فين (حته ورا الشمس كده بشويه)
ولأن فلان الفلانى هذا يتمتع بشعبيه جارفه ولكن من الجهه السلبيه، تهللت أساريرهم وصاحوا فى صوت واحد كأنهم اتفقوا عليه مسبقاً:
المركب اللى تودى...

دايماً الواحد لما يكون مخنوق من حد، وبعدين يعرف انه راح مش عارف فين يقول بتلقائيه المركب اللى تودى... لأنه كان قرفان منه وكان كابس على مراوحوه.

مش عارف عدى على وقت كده زهقت من تصرفات وسلوك ناس بعينهم حولي، عارف انت كده فى ناس تحاول تبلعها متعرفش تلقيهم واقفين فى زورك، فجت فى بالى الفكره دى ليه نبقى سلبيين ونستنى لما يغوروا ونقول المركب اللى تودى؟؟
ليه احنا ما نسعاش ونجيب المركب دى ونوديهم؟؟

جت فى بالى الفكره دى وقعدت اسرح بخيالى، ياسلاااااااام لو جبت فلان وعلان وفلانه دول وقمت حاجزلهم على متن المركب اللى تودى دى! واذ احنا فى الميناء وانا بودعهم واديهم التذاكر وقلبى يقفز ويرقص فرحاً، ينساب صوت المذيعه الداخليه.. النداء الأخير على الساده ركاب المركب "اللى تودى" الصعود على متن المركب المتجه الى القاره القطبيه الجنوبيه (انتركاتيكا) فوراً، وهُب بسرعه بسرعه يركبوا المركب واستريح من وشهم.

يااااااااااسلااااااااااام، حلم جميل كان نفسى يبقى حقيقه، بس رجعت واصطدمت بالواقع...... هى دى الحياه لازم تشوف فيها من كل صنف ولون ولازم تتعايش مع الأشكال دى، ولازم تواجهه مشاكلك ماتهربش منها، وفى اقرب فرصه تحجزلهم على متن "المركب اللى تودى".